Fjalimet e Kryetarit

Të dashur bashkëqytetarë,

Edhe pak orë na ndajnë nga fundi i vitit 2020, një vit krejt i pazakontë për gjithë shqiptarët, por jo vetëm. Të gjithë së bashku kemi përjetuar momente të jashtëzakonshme këtë vit, teksa u përballëm me një situatë të paprecedentë të shkaktuar nga COVID-19.

Ndaj, më së pari, dëshiroj të shpreh solidaritetin tim për të gjitha ato familje të prekura nga ky virus i rrezikshëm, si dhe ato familje që fatkeqësisht kanë humbur njerëzit e tyre të dashur.

Bashkia Skrapar, me mbështetjen e fuqishme të Qeverisë, por edhe të bizneseve, bëri të gjitha përpjekjet për t’iu ardhur në ndihmë familjeve në nevojë. Faleminderit të gjithëve për kontributin dhe solidaritetin e ofruar në përballimin e kësaj situate.

Teksa një viti i ri po troket në dyert tona, dëshiroj të shfrytëzoj këtë mundësi t’ju uroj të gjithë qytetarëve të Skraparit, kudo që ndodhen deri në skajin më të largët, një vit të ri të gëzuar dhe plot shëndet. Uroj paqe, lumturi dhe begati në çdo vatër familjare.

Vetëm duke qenë së bashku, do të mund t’ia arrijmë të përballojmë çdo sfidë të së ardhmes, për të mirën e familjeve tona.

Nga mot gëzuar!

Të nderuar Zonja dhe Zoti Pipero,

Të nderuar Deputetë të Kuvendit të Shqipërisë, Z. Blendi Klosi, Z. Spartak Braho, Z. Fadil Nasufi,

E nderuar Prefekte e Qarkut Berat, Znj. Vabona Zylyftari,

I nderuar Kryetar i Këshillit të Qarkut Berat, Z. Donald Molishti,

E nderuar Kryetare e Bashkisë Ura Vajgurore, Znj. Juliana Memaj,

I nderuar Kryetar i Bashkisë Poliçan, Z. Adriatik Zotka

Të nderuar Anëtarë të Këshillit të Bashkisë,

Të nderuar Zonja dhe Zotërinj,

Teksa qytetarët në të gjithë vendin u gjendën përballë një situate të vështirë dhe komplekse, për shkak të përhapjes së COVID 19, teksa Qeveria e Kryeministrit Rama, spitalet dhe institucionet shëndetësore ishin dhe janë  të gjithë në këmbë dhe në gatishmëri, për t’i bërë ballë këtij armiku të padukshëm, por të kthyer në një kërcënim tepër serioz për jetët njerëzore në gjithë globin, janë bluzat e bardha, mjekët, infermierët dhe gjithë personeli tjetër mjekësor, të cilët të rreshtuar në frontin e parë të kësaj lufte, me punën e tyre, sakrificën, përkushtimin, dashurinë për njerëzit, u shndërruan në heronjtë e vërtetë të përballimit të kësaj situate të pazakontë.

Të gjithë jemi dëshmitarë të kontributit të tyre sa profesional dhe human, të punës së tyre deri në kufijtë e lodhjes së tejskajshme,  për t’ju shërbyer të prekurve nga ky virus, për të ndihmuar ata që vuajnë, për të shpëtuar jetë njerëzore. Në asnjë moment nuk u dorëzuan, por me shërbimin e  tyre, u bënë inkurajimi më i madh për gjithë shoqërinë.

Ndër ta, është edhe Prof. Dr. Pëllumb Pipero, i cili me punën e tij, në ndihmë të pacientëve të prekur, me artikulimet e tij publike, me këshillat e tij të çmuara dhe shumë profesionale, u bë shumë shpejt njeriu që përçonte qetësi dhe siguri tek të gjithë qytetarët, në mbarë vendin.

Dhe ndërsa çdo ditë informohemi se si progreson pandemia, numri i të infektuarve dhe atyre të shëruarve, qytetarët, në jo pak raste, prisnin dhe presin mbrëmjen përpara televizionit për të dëgjuar se çfarë do të thotë Dr. Pipero, apo kolegë të tij të nderuar. Dinjitoz në çdo dalje publike.

Përgjatë atyre ditëve të vështira, në cilësinë e Kryetarit të Bashkisë, kam marrë shumë telefonata dhe mesazhe, nga qytetarë këtu në Skrapar, nga Skraparlinj që jetojnë në Tiranë, Durrës, Vlorë dhe gjetkë, por edhe qytetarë të tjerë, të cilët kishin dijeni për origjinën e doktor Piperos, të profesioneve nga më të ndryshmet, (dhe kanë qenë jo pak) të cilët me dashamirësi më kërkonin t’i paraqisja Këshillit të Bashkisë propozimin për të nderuar Dr. Piperon, për gjithçka ju doktor, po bënit ditë pas dite në mënyrë aq intensive, me aq përkushtim dhe dashuri, gjithë ditën në spital dhe në mbrëmje deri vonë në studio e TV, në komunikimin me publikun.

Të dyja pjesë e së tërës, pjesë e një kontributi të jashtëzakonshëm që ju dhe kolegët tuaj po jepni në përballimin e kësaj pandemie të rrezikshme. Shoqëria ju është shumë në borxh dhe u është mirënjohëse ju dhe kolegëve tuaj. Puna dhe kontributi juaj do të mbahen mend gjatë.

Jam shumë i lumtur, të jem unë ai që materializova një dëshirë kaq kuptimplote të qytetarëve për t’ju nderuar ju me titullin “Qytetar Nderi i Skraparit”. Po kaq i jam mirënjohës Kryeministrit Rama, i cili e mbështeti fort këtë zë të qytetarëve, si dhe Këshillit të Bashkisë, anëtarët e të cilit, e votuan me unanimitet këtë propozim.

Është ky një akt qytetarie, për gjithë sa përmenda më sipër, për të nderuar jo thjesht një mjek për nga profesioni, por edhe një personalitet publik si ju, doktor Pipero, për gjithçka ju keni bërë për gjatë gjithë karrierës tuaj, në ndihmë të shoqërisë, në ndihmë të njerëzve në nevojë.

Keni qenë ju, që çdo ditë të karrierës tuaj, me punën tuaj fisnike, kudo ku kini shërbyer, kini bërë krenar familjen tuaj, dhe gjithë derën e mirë dhe me emër të Piperove, i kini bërë nder qytetarëve të Skraparit dhe më gjerë. Akti i sotëm i Këshillit të Bashkisë është një vlerësim i lartë qytetar për ju.

Skrapari, është me fat të ketë nxjerrë, mjekë si ju, dhe falë zotit jeni të shumtë në numër, që kudo ku kini shërbyer, me profesionalizmin që keni treguar, keni lartësuar jo vetëm emrin tuaj, por i kini dhënë vlera edhe vendit tuaj të origjinës.

Si qytetarë të Skraparit, më besoni seç na përshkon një ndjesi e veçantë, kur për njerëz si ju, doktor, themi me plotë gojën “epo.. është nga Skrapari, ai”, dhe duke thënë këtë, madje me shumë mburrje, duket sikur u marrim edhe një pjesë të suksesit tuaj.

I dashur Doktor Pipero,

Ndërsa po dëgjon këto fjalë të mijat, po shkon me shpejtësi nëpër mendje, gjithë historinë tënde dhe të familjes tënde. Kohën kur fëmijë u largove nga Vishanji, këtij fshati që ju dhe të tjerë si ju, i kini dhënë emër të mirë, vështirësitë e një transferimi pranë Tiranës për një familje të madhe si juaja, po kujton vitet e shkollës se mesme dhe Universitetin, të dy ciklet të mbaruara me rezultate të shkëlqyera, vitet e punës, pse jo edhe peshën që ke mbajtur në familje, si më i madhi i fëmijëve.

Çdo vështirësi e shpërblyer në sukses, vetëm nëpërmjet punës dhe përkushtimit. Po kujton, besoj, se sa i ke gëzuar të afërmit tënd në çdo hap që ke hedhur, brengën e madhe që nëna juaj, e ndarë nga jeta në moshë shumë të re, nuk ishte me ju të gëzonte sukseset e djalit të madh të shtëpisë. Jam i bindur që çdo gjë ke arritur dhe bërë, e kë bërë edhe për atë.

Dhe ja ku jemi sot këtu, qytetarë të Skraparit, deputetë, kolegë tuajët, këshilltarë të gjithë këtu së bashku, për të shprehur vlerësimin tonë për ju. Ju e meritoni plotësisht këtë titull, Doktor. Ju jeni tashmë më i riu Qytetar Nderi i Skraparit, një titull që ju bën nder ju, familjes tuaj, dhe në të njëjtën kohë gjithë Skraparit, vendit tuaj të origjinës dhe gjithë Skraparllinjve.

Jam i sigurt, se ju do të jeni edhe më i motivuar, që me mirësinë që ju karakterizon, të vazhdoni t’ju shërbeni me pasion dhe dashuri njerëzve në nevojë. Bashkëshortja dhe fëmijët tuaj, vëllezër e motra, kanë qenë dhe, padyshim, do të jenë krenarë me ju.

Dëshiroj ta mbyll këtë fjalë timen, më një perifrazim të një filozofi të lashtë, Seneca. “Shoqëria i paguan mjekët për t’i shëruar nga sëmundja që kanë, ndërsa për mirësinë që ata tregojnë, u është në borxh”.

Kjo pandemi e rrezikshme, e vërtetoi më së miri këtë të dytën. Doktor Pipero, shoqëria jonë u mbetet në borxh, ju dhe kolegëve tuaj. Me aktin e sotëm, Bashkia dhe Këshilli i Bashkisë, mbase, po shlyen një pjesë të këtij borxhi.

Ju faleminderit të gjithëve që na u bashkuat në këtë ceremoni modeste.

Nuk besoj se ndonjëherë më parë kjo sallë të ketë qenë kaq elitare sa është sot, teksa mbledh bashkë ish mësues, ish nxënës tashmë inxhinierë, mësues, juristë, gazetarë, mjekë, ekonomistë, ushtarakë, agronomë, veterinerë, zooteknikë, si dhe mësues e nxënësit aktualë të kësaj shkolle, me emër ta madh. Ndërsa të parët, sjellin në këtëditëplot kujtime për atë kontribut të jashtëzakonshëm që kanë dhënë ndër vite, ndonëse të thinjur nga pesha e moshës, por plot nur dhe hijeshi, të dytët vijnëkëtu për të na dëshmuar se kjo shkollëështë duke ecur në traditën e konsoliduar tashmë, duke iu përgjigjur dinamikës së zhvillimeve sociale të kohës që po jetojmë. Të dy palët, më se krenarë për ata çka kanë bërë dhe bëjnë.

Të nderuar ish mësues, ish-nxënës, mësues dhe nxënës të gjimnazit të Çorovodës,

Të nderuar mësues të shkollave 9-vjecare,

Të nderuar Zonja dhe zotërinj,

Jam i bindur se keni përjetuar momente emocionuese nga vizita në gjimnaz, vendi ku keni punuar, apo mësuar, ndoshta në moshën më të mirë të jetës tuaj. Ju faleminderit që na u bashkuatnë këtë ceremoni modeste të 60-vjetorit të gjimnazit të Çorovodës. Pavarësisht, se jam mësues nga profesioni, qoftë edhe si ish mësues i këtij gjimnazi, aq kohë sa kam punuar, nuk do të më jepnin kreditet e mjaftueshme, në raport me shumë nga ju, për të folur përpara kësaj audience të mrekullueshme.

Ndaj, jam shumë i privilegjuar, t’ju drejtohem në cilësinë e Kryetarit të Bashkisë dhe t’ju shpreh ish mësuesve dhe mësueve të kësaj shkolle, mirënjohjen e pafund dhe respektin e madh për gjithçka ju keni bërë ndër vite, për edukimin e brezave të tërë, përpërkushtimin, profesionalizmin, për vlerat dhe qytetarinë që ju keni mishëruar dhe transmetuar në shoqëri, për emrin dhe dinjitetin që i kini dhënë këtij gjimnazi, jo vetëm në Skrapar, por në gjithë vendin.

Mësuesia është një profesion i nderuar, i cili gjithmonë sjell shpresë dhe mundësi. Këtë keni bërë edhe ju me punën tuaj. Ju u keni hapur dritaren e jetës, u keni dhënë pasaportën e së ardhmes qindra e qindra nxënësve në gjithë Skraparin, duke i bërë ata të suksesshëm në profesionet e tyre. Është kënaqësi që shumë prej tyre janëbashkë në këtë sallë, për t’i dhënëkësaj ceremonie dimensionin e takimit të brezave.

Evente të tilla si ky i sotmi, përtej kujtimeve dhe nostalgjisë, na kthejnëpas në kohë, për të parë si ka evoluar arsimi në Skrapar. Jam i bindur se këto do të preken nga folës të tjerë të nderuar, por dëshiroj të them se Skraparllinjtë kanë qenë kurdoherë të etur për arsim dhe dituri. Në këtë kontekst, viti shkollor 1959-1960, me 35 gjimnazistët e parë, të vendosur në një godinë fare të thjeshtë, është një gur kilometrik në historikun e zhvillimit të arsimit në Skrapar.

Jemi ende në vitet, kur një pjesë e konsiderueshme e kontingjentit të mësuesve të Skraparit, si të arsimit fillor, 8-vjeçar dhe të mesëm, vinin nga Tirana, Elbasani, Korça, Vlora, Berati, Durrësi, Gjirokastra, Shkodra. Ata, jo vetëm sollën një frymë dhe kulturë të re në Skrapar, por me punën e tyre të jashtëzakonshme bënë çdo gjë të mundur për arsimimin e fëmijëve dhe të rinjve.

Me fuqinë e profesionalizmit që kishin, me disiplinën dhe korrektesën, me marrëdhëniet e shkëlqyera që ndërtuan, ata kanë lënë pas një legasi tëçmuar në Skrapar. Emra të tillë si: Pirro Kotoko, Xhemil Bylykbashi, Antonin Topollaj, Myzejen Rrahmanaj, Shqipe dhe Bardhyl Gjylbegu, Urim Bujari, Syri Fani, Mihal Fociro, Myfit Ulqini, Kontesha Xinxo, Valentin Gjorgjani, Çlirim Mukli, Petrit Brokaj, Abdulla Kaba, Hasko Hasko, Mënyr Bega, Hektor Protopapa, Pandeli Stefani, ende edhe sot kujtohen me respekt në Skrapar.

Më ka rënë rasti të bisedoj me shumë syresh, dhe nuk ka kënaqësi më të madhe tëdëgjosh se sa dashuri dhe respekt ata ruajnë për Skraparin, ndonëse kanë kaluar shumë e shumë vite.

Por, edhe Skrapari dhe çdo familje në Skrapar, më të cilën ata ndër-vepruan, kurrë nuk ua kurseu mikpritjen, ngrohtësinë, respektin dhe dashurinë. Ish nxënësit e tyre, kurrë nuk ua harrojnë atëçka ata kanë bërë për ta. Në një farë mënyre, Skrapari i mbajti ata në gji. Të rinj dhe plot vitalitet, ata u dashuruan, krijuan familjet e tyre, duke e bërëlidhjen me Skraparin edhe me të fortë. Shumë djem nga Skrapari, kanë qenë me fat që u martuan me ato vajza shumë të bukura, apo vajzatë bukura nga Skrapari që u martuan me ata djem të hijshëm dhe të ditur.

Pas kësaj periudhe, fundi i viteve ’60 dhe fillimi i viteve 70, nxori edhe universitarët e parë, profesionistë të të gjitha profileve. Një gjeneratë e re mësuesish, të cilët arsimin e mesëm e morën në gjimnazin e Çorovodës, për t’u bërë kësisoj promotorë të zhvillimit të arsimit në Skrapar, i cili për hir të së vërtetës, filloi të shtrihej masivisht dhe shumëcilësisht në gjithë Skraparin.

Dalë ngadalë, me kalimin e viteve, trupa mësimore bëhej më “vendalie”, mjaft e aftë profesionalisht dhe shkencërisht, duke përçuar dije e kulturë tashmë tek një brez tjetër të rinjsh, jo vetëm në Çorovodë por në të gjithë Skraparin. Në kujtesën e këtij brezi të rinjsh, do të mbeten të paharruar mësuesit që me përkushtim dhe pasion kanë lënë gjurmë të pashlyera në Skrapar. Ndërsa e pyesja një mikun tim, teksa përgatitesha për këtë fjalë, se si i përkufizon mësuesit e tij të gjimnazit, ai m’u përgjigj: “Vështirë të gjej fjalët e duhura t’i përkufizoj, por ata janë heronjtë e mi”.

Është shumë i madh numri i familjeve në Skrapar, që në një mënyrë apo tjetër,është e lidhur me gjimnazin, dikush mësues apo mësuese, dhe të tjerët nxënës të këtij gjimnazi, nga Çorovoda apo nga skaji më i largët i Skraparit qofshin. Madje këtë të fundit, jetesa në konvikt, i maturoi më herët dhe i bëri më të dashur me njëri tjetrin. E ku ka më bukur, se të dëgjosh me respekt ish nxënës të thonë: historinë ma ka dhënë Dalip Mustafaraj, Asqeri Turhani, Bashkimi Metani, Pranvera Çuni, Tahir Demko, Valentina Shkreli; Fizikën: Agron Hasko, Xhelil Shahu, Tare Xhaja, Luman Harizaj, Behar Çuedari, Skënder Idërshaj, Netila Meta, Leonard Breshani; Kiminë:Hysen Xhafellari, Teki Bregu, Behar Korbi, Albert Lajthia, Festim Myftari, Çelnik Nako, Hajri Musabelliu, Taip Kaci, Vera Çuedari, Kastriot Mjekra, Kongres Dalipi, Vasilika Demko, Astrit Gropa; Matematikën Tomorr Qafa; Qemal Zaimi, Syti Hysko, Xhaferr Ibro, Petrit Xhaja, Veri Xhaferri, Ermioni Dervishi, Hajri Kapllani; Fehmi Xhamëni, Alfons Harizaj, Aurora Hajdini dhe Koprencka, Sali Kafexhiu, Petrit Zeka, Engjëll Hysko, Dashnor Dosti e Sheshi, Arif Hodo, Sokol Kapxhiu; Letërsinë:Gani Zyka, Fiqiri Aliaj, Ademi Jakllari, Rustem Bregu, Nesim Fusha, Afërdita Ibro, Natasha Bregasi, Rustem Kaci, Flamuri Laze, Eglantina Metani, Shkelqim Zaimi, Dritan Myftari; Gjeografinë: Suat Braçellari, Suzana Sinani, Blerta Kapxhiu;Filozofinë: Sazan Myftari, Adriatik Hatellari; Rusishten: Maliq Bregu, Donika Dervishi, Katerina Xhaferri, Shpresa Kapexhiu, Shpëtime Nurellari,  Anglishten: Valentina Hasko, Yllka Musabelliu, Shpresa Shahu, Burbuqe Bundo, Flora Laze; Frëngjishten Miranda Lajthia, Margarita Kaloçi;Teknologjinë: Elisabeta Drita, Fizkulturën: Avdyl Shkëmbi, Partizan Koxhaj, Resmi Idërshaj, Vladimir dhe Drane Bega, Natasha Sina, Vjollca Alicka, Sazan Hasani, Guri Nako, Behar Zylyftari,Luan Dervishi, Muhamet Zyka,Avni Cela, Afërdita Kuçi, Refat Zylyftari, Shpëtim Hito, etj.Dëshiroj të vlerësoj po ashtu, kontributin e një grupi tjetër mësuesish të profilit bujqësor si: Qamil Dollani, Xhemal Lamçe, Fatmira Musai, Donika Sheshi, Anita Myftari, Fiqirete Duhanxhiu, Hetem Dosti, Arif Gjoka, etj, të cilit kanë qenëgjithmonë në të njëjtën strehë me gjimnazin.

Të gjithë sa përmenda, por edhe shumë e shumë të tjerë, u kërkoj ndjesë, por të jenë të bindur se janë po aq të respektuar, kanëdëshmuar një figurë të lartë profesionale dhe qytetare. Duhet t’u jemi mirënjohës këtij brezi fisnik mësuesish, pse gjithë karriera e tyre u përshkrua nga ndjenja e lartë e punës dhe e sakrificës.

Një falënderim tëveçantë për gjithë drejtuesit e kësaj shkolle, duke filluar nga z. Qani Zaimi,i cili mbetet ikona e arsimit në Skrapar,Demir Hysenbelliu, Gani Zyka, Asqeri Turhani, Rustem Bregu, Teki Bregu, Adem Jakllari, Agron Hasko, Adriatik Hatellari, Skender Idershaj, Kastriot Mjekra, Mimoza Saliasi, dhe deri tek Novruz Zeqo.

Një pjesë e mirë e tyre, ashtu si Abdulla Badronja, Syrja Laze, Hasan Cuni, Teki Bregu, Abedin Shameti, Rustem Bregu, Agron Hasko, Xhaferr Ibro, Qamil Lirza, Tahir Demko, Hajri Musabelliu, Hajri Kapllani, Agim Qamirani, Avdyl Braho dhe më të rinjtë si Dashnor Dosti, Ilirjan Kalemi, kanë vendin e tyre të merituar jo vetëm si mësimdhënës, por edhe në drejtimin e arsimit në Skrapar.

E në këtë ditë, nuk ka pse të mos shprehim falënderime edhe për stafin mbështetës të kësaj shkolle, e përfaqësuar më së miri nga Nexhmije Baze, ndoshta më jetëgjata në këtë gjimnaz.

Teksa përmenda këtë brez kaq të nderuar, dua të shtoj diçka. Nga sa kam konstatuar, ndonëse profesioni i mësuesit nuk hyn tek më të paguarit, jo vetëm në Shqipëri, por edhe në vende të tjera, ju që jeni në këtë sallë, nëmungesë të asaj çka thashë më lart, jeni shpërblyer me dy gjëra: mirënjohje dhe respekt nga të gjithë ata që keni mësuar. Zor se ju thërrasin në emër ata sot. Keni një vend të nderuar nëshoqëri. Dhe e dyta: keni edukuar fëmijët tuaj, të cilët i keni, falë zotit, të suksesshëm nëprofesionet e tyre, jo vetëm në Shqipëri, por edhe jashtë vendit.

Duke përmendur gjithë këta emra mësuesish, jo pa dëshpërim shikoja në vitet ‘94,’95,’96 e në vijim, se siky brez i mrekullueshëm mësuesish po largohej nga Skrapari. Çdo librezë pune e firmosur për ta më ngjallte trishtim. Ja si përsëritet historia. Ndërsa, në vitet 60 dhe gjysmën e parë të viteve 70, mësues nga rrethe tëtjera vinin në Skrapar, në mesin e viteve ’90, ishin mësuesit e Skraparit që largoheshin për t’ia lënë vendin një brezi tjetër. Pak kush e mendon se çfarë cilësie ka eksportuar Skrapari në këtë fushë drejt Tiranës, Durrësit, Vlorës, Korçës, Elbasanit apo kudo tjetër. Është shumë domethënëse kjo gjë.

Thënë kjo, mësuesit që shërbejnë sot në gjimnaz, të cilët dëshiroj t’i falënderoj të gjithë për punën që bëjnëçdo ditë, i inkurajoj qëasnjëherë të mos harrojnë se punojnë në një qendër elitare të arsimit në Skrapar. Ajo ka qenë elitare që nga dita e parë, e tillë ishte edhe në kushtet e njësistemi tjetër shoqëror, dhe e tillë duhet të mbetet gjithmonë, edhe sot në kushtet e një shoqërie të hapur, e cila ofron mundësi të shumta.

Do t’ju lutesha që herë pas here, të kthenit kokën pas e të mendoni se çfarë kanë bërë mësuesit tuaj për ju. As më shumë e as më pak, këtë duhet të bëni edhe ju me brezin që po edukoni sot. Nuk është e lehtë, e kuptoj. Por nuk është e pamundur.

Në përfundim të fjalës time, duke ju uruar gjithë sa jeni këtu, shëndet dhe çdo të mirë në familjet tuaja, ju lus të gjithëve, ta mbushni këtë ditë me biseda dhe kujtime nga ditët tuaja më të mira të punës në këtë gjimnaz. Kemi nevojë edhe për këtë gjë.

Ju faleminderit shumë.